De glimlach van een Rus is goud waard

Na een vlucht van 3 uur in een leeg vliegtuig zijn we nu dan eindelijk in Moskou. Doordat er bijna geen mensen in het vliegtuig zaten hebben we beide heerlijk gestrekt over 3 stoelen liggen slapen. Het wakker worden was voor beide minder fijn. Met je hoofd een uurtje op zo'n armluininkje liggen is niet echt fijn. Bij de douana stonden we netjes in de rij, tot we uit de rij werden gestuurd, we moesten naar een ander loket. Ineens waren we weer laatste. Matthijs ging toch even proberen bij een ander loketwaar geen mesnen stonden. In het russchiesche werd mij duidelijk gemaakt dat ik een formulier miste. De dame was erg behulpzaam en uiteindelijk mochten we aan de balie beide het formulier invullen. Het resultaat was wel dat we als laastste door de douane waren. Op naar de trein.... Even die taxichauffeurs afschudden....
Dat was geen enkel probleem, alleen de perron indeling was een beetje raar,van links naar rechts had je de perrons 2, 1, 4 en daarnaast 3. Dit is russchiesche logicha. Na een treinrit van 30 minuten stonden we bij de metero. Nu ging het avontuur echt beginnen. Ons russchies is niet erg best, sterker nog het is heel slecht. Na dat we beide in het bezit waren van een 20 ritten kaart konden we door naar de poortjes. Voor mijn ogen werd Kim klemgezet door de toegangscontrollehek. Na wat duw en trek werk was hij toch aan de andere kant. Moest ik nu het zelfde lot ondergaan??. Pasje voor de automaat en rustig lopen, helaas voor mij en tot vermaak van de omstanders zat ik ook klem bij de toegangscontrolle. De conclusie was duidelijk, we gingen door het verkeerde " gang". We hadden hetgang pad naar de door ons gebruikte gang geopend. We kennen het systeem inmiddels en dit gaat niet meer gebeuren.
De metero stations zijn zeer mooi om te zien, en iedere 2 minuten vertrekt er een metero in jouw richting. Na dat we een station tever waren gereden waren komen we dan uiteindelijk bij het Hotel.
Tot onze verbazing "kende" ze ons niet. Geen reservering. Op de uitnoding voor ons visum stond degelijk de naam van het hotel waar we nu stonden. Mr Bates bellen? in Ierland was het 6 uur in de ochtend, dat gaat hij niet leuk vinden, dan maar een SMS. Nr van de lokale tourorganisatie niet bereikbaar.
Gelukkig waren de dames van het hotel erg behulpzaam, ze hebben ons tweede hotel even gebeld of ze daar wel een reservering van ons hadden..... helaas daar waren we ook onbekend.
Na een tijd aan de balie te hebben gehangen. Uiteindelijk zijn er bijna een tiental dames betrokken geweest met onze niet bestaande reservering. Uiteindelijk hebben we zelf een luxe kamer geboekt. De hotels waren echter wel aldoor ons betaald aan de organisatie. Nu konden we dan eindelijk liggen in een bedje. Na een uurt te hebben geslapen waren we helemaal fit en klaar voor de actie. Eerst een ontbijtje en koffie.Toen richten het centrum. FF een bakkie doen bij een restaurant, het begon weer eens te regen. Ik liep even naar binnen om 2 nieuwe bakkies met koffie te halen. Na dat ik een klein beetje afgeleid was liet ik perongeluk de bekers vallen. De dames ruimde alles netje op. Bij het betalen van de reking waren de kapotte kopjes netje in rekening gebracht. Dit noemt met Russchiesche gastvrijheid.
Toen we op het Rode plein kwamen waren we op de plek die iedereen kent. En het is echt heel indrukwekkend hoe het er daar in het echt uitziet. Je kan je er uren vermaken, het is een locatie waar het stikt van de bruidsparen. In de uurtjes die we op en rond het Rode plein hebben doorgebracht hebben we wel minimaal 30 bruidsparen gezien. Het zou ons niet verbazen als het er 50 of meer zijn geweest. Ze komen met dikke limosines, het liefste van type hummer, met een minimum lengte van 8mtr. Je kunt hier uren naar kijken. Na een wandeling bij het Kremlin zijn we een heelberoemd winkelcentrum voor de rijkden in gegaan. Ze verkopen hier alles,tevens loopt het vol met bruidsparen. Na ook hier wat gegeten te hebben zijn we terug gegaan richting het hotel. Het hotel heeft 28 verdipingen en wij zitten op kamer 2828, en idd dat is kamer 28 op verdieping 28. We hebben uitzicht over eens van de grootste stadsparken van de wereld. 6 maal groter dan het beroemde park in NY. Aan de rand van het park hadden we al een markt gezien met een verzamling van gebouwen. Het plan was om een rondje te wandelen over de markt om vervolgens een hapje te eten en zoetjes aan het bedje op te gaan zoeken. We hebben immers een nachtje gemist. (terwijl Matthijs hier druk aan het typen is, zal Kim inmiddels wel in zijn bedje liggen). Tevens hebben we het plan van morgen doorgenomen. Wandeling door de kunstenaarswijk, museum van de KGB, wapenkamer van de Tsaar bekijken (is bij het Kremlin),om vervolgens op de boulevaar een hapje te eten. Na het eten gaan we een bioscoopje pakken.
Maandag morgen heel erg vroeg worden we opgehaald door de Russchiesche organisatie om ons naar het vliegveld te brengen. Wij zullen het ritje naar het vliegveld gebruiken om hem duidleijk te maken dat wij niet blij zijn met de gang van zaken hoe het dus ver is geregeld. Het verhaal begon natuurlijk al met een " uitnodiging" die niet klopte. We kregen geen visum.Vervolgens blijkt de reservering niet te zijn gemaakt,of niet te kloppen. We hebben wat extra kosten gemaakt omdat we zelf het hotelvooraf moesten betalen. De reisorganisatie heeft al gezegt om dat te vergoeden. Wat ons vandaag echt op gevallen is dat er niemand lacht. Maar dan ook niemand. Een eenvoudige glimlach bestaat hier niet. Wij denken dat het komst door het verleden van de USSR. Maar het gaat ons lukken om de mensen ook hier een glimlach ophun gezicht te krijgen. Het internet Cafe gaat nu dicht, verder was het mijn eerste keer dat ikop een russchies toetsenbord heb zitten typen... фвукрг фыацудт Of wel in het Nederlands weltrusten lieve blog lezers.